Niet alle Native Americans leven in tipi's...

... Zoals je misschien zou denken van de Wild West films.

Tot zover in de reis hebben wij voornamelijk kennis gemaakt met de Natives van de Plains: de Sioux stammen. Maar richting het zuiden zijn er stammen die in de bergen of woestijnen wonen: de Hopi, de Navajo, de Ute of de Pueblo Indianen. Zij leven in modder of stenen huisjes, niet in tipi's, op soms vreemde plekken.

Allereerst bezochten we Monument Valley, een wereldberoemd spirituele locatie van de Navajo. Deze grote "rotsen" lijken te liggen op een heuvel van los zand. Ze hebben allemaal een eigen naam en verhaal in de wereld van de Navajo.
Alleen... De Navajo's hebben het terrein heel toeristisch aangekleed. Allereerst moet je $20 betalen om überhaupt binnen te komen. De tours die je kunt nemen mag je zelf ook rijden (wel off road), maar lijken weinig toe te voegen aan de ervaring die je krijgt vanaf het Visitor Center. Ten derde is het museum heeeeel klein en gaat de helft over de rol van Navajo's in WO I en WO II en niet over het gebied zelf.
Toch was de lunch lekker die we daar hebben gegeten. ^_^

De dag erna bezochten Upper Antelope Canyon, één van mijn persoonlijke hoogtepunten deze reis. Deze vallei is meer gesloten dan je zou denken bij het woord "vallei". Er is maar beperkt lichtinval: alleen rond het middaguur is er direct zonlicht op de bodem van de vallei. Door water is de zandstenen grot uitgehold en krijgt de muur golvende lijnen. De vallei krijgt regelmatig te maken met 'flash floods', plotselinge watervloeden die door de vallei trekken als het net heeft geregend (heel gevaarlijk om er dan in te zijn ~ in de jaren 90 is door een flash flood een hele groep toeristen overleden). Ondanks dat het supermooi was, bleek het weer te commercieel: er waren veel te veel groepen! Je moest langs groepen heen, wachten op groepen en je hoorde of zag constant mensen. De vallei is maar een halve mijl lang, maar er waren zeker 300 mensen in de tunnel. Het is een wonder dat ik maar op enkele foto's mensen erop heb staan. Daarnaast was de gids totaal niet inspirerend of sprak ze enigszins met passie. Jammer wel, maar heb toch mooie foto's gemaakt van de vallei! (zie foto's)
(Tip: ik weet het niet zeker, maar de Lower Antelope Canyon leek toch rustiger te zijn ~ alleen zag ik dit ver weg)

De laatste twee dagen zijn we naar Mesa Verde National Park geweest. De naam betekent een groen plateau, een naam die de Spanjaarden gaven aan de groene vlakte bovenop deze bergen. Officieel is het een 'crusta', een hellende vlakte. Op deze vlakte leefde een oud Pueblo volk die maïs teelde op deze hellingen. Eerst woonden zij bovenop de Mesa, daarna verhuisden naar de zijkanten van de vallei, onder "rotsplafonds" (zie foto). Dit park is wereldberoemd om zijn archeologische vondsten, en dat klopt: de dorpen onder de rotsplafonds zijn zeer goed behouden gebleven ondanks de oudheid ervan. Hier woonden tot begin 1300 na Christus de Indianen, totdat zij om onbekende reden zijn weg getrokken. Ze lieten dorpen, potten, kleding en een hele cultuur achter.
Hier hebben we één van de tours gedaan: de Balcony Tour. Een hele kluif voor ons, want we moesten een 10m houten ladder omhoog (met de ravijn achter je) en door een nauwe tunnel van 4m! Daar kregen we wel uitleg van een inspirerende Park Ranger: Sharon Johansen. ze vertelde veel over het dorp, hun leefwijze en toonde zelfs hoe ze vroeger maïs verwerkten.
Vandaag hebben we een 4km wandeling gemaakt langs de muur van een vallei, een hele klim om de grootste "Petroglyth" te bekijken van dit oude Indianenvolk (een petroglyth is een wandtekening gegrafeerd in de muur). Dit was zeer spannend en leuk om te doen, maar wel zwaar! Met dit laatste bezoek nadert het einde van de vakantie al snel.

Nu de reis bijna ten einde is (we hebben nog twee dagen Denver te gaan, waarvan één hele reisdag), is het tijd om de balans op te maken. We hebben een geweldige reis gehad met veel nieuwe inzichten op het leven van de Indianen, de Amerikanen en de verhouding tussen die twee volken. Het is inspirerend, droevig en frustrerend om soms te horen, zien of lezen, helaas is het allemaal gebeurd in de laatste paar eeuwen.
Als je de staten, die we hebben bezocht, op een kaart ziet, denk je: wat lijkt het veel op elkaar! (daar helpen de "liniaal" grenzen van de staten niet bij). Maar de natuur verschilt al sterk binnen een willekeurige staat. Je vergeet al snel dat Nederland meerdere keren in elke staat past.
Het is onwerkelijk hoeveel we hebben gezien deze laatste drie weken, en dat elke staat zo zijn wereldberoemd ding heeft, zij het Mt Rushmore, Monument Valley, Yellowstone NP, Antelope Canyon of Mesa Verde NP.

Hopelijk hebben jullie genoten van de foto's en de verhalen, en tot ziens terug in Nederland!

Liefs,
Michiel