Rapid City Day 2 & Deadwood

Howdy folks!

Na een nacht slapen met de verhalen van Denny in mijn hoofd, bezochten we de Badlands en Wounded Knee Museum. Opnieuw reden we door prairies en heuvelachtige landschappen, en voor je het wist doemde de Badlands wildernis zich voor je op. Het is een prachtig, desolaat gebied met rotsen die verschillende kleur lagen hebben (zie foto). Het park waren we binnen gereden via een sneaky zandweggetje, waardoor we de entreepoortjes hadden ontweken. Een zeer mooie route, waar we ook nog prairiehondjes mochten aanschouwen (in grote getalen). Ze waren niet echt bang voor een stilstaande auto, dus ze zaten rustig te spelen, eten, rennen en te piepen (zie foto).

Het Wounded Knee Museum in Wall was opnieuw een ontroerend verhaal over de Lakota Indianen, die mij tot tranen toe geroerd hadden. Het beschrijft de gebeurtenissen van een groep Indianen nadat ze op weg waren naar andere Indianen. Ze hadden gehoord van een Ghost Dance, een ritueel van een Indiaan die claimde dat de kwade blanken daarmee zouden verdwijnen. Geïnteresseerd daarin trokken ze hongerig daar naartoe, midden in de ijskoude winter. Bij de Wounded Knee rivier werden ze gestopt door de 7e Cavalerie, om de volgende dag ontwapend te worden. Die dag brak snel aan en een misverstand ontstond doordat soldaten een dove indiaan wilden ontwapenen, wat stuitte op onbegrip van de indiaan en het geweer afging. Omdat de soldaat viel, brak er een gevecht uit waar meer dan 300 Indianen zijn neergeschoten. Een bloadbad waarbij ouderen, vrouwen en kinderen meedogenloos zijn afgeslacht. Overlevende kinderen zijn, nadat ze tevoorschijn kwamen met de toezegging dat ze veilig zouden zijn, nog steeds neergeschoten. De lijken heb daar de winter gelegen totdat ze gedumpt werden in een massagraf.
De Amerikaanse "helden" hebben een medal of honor voor gekregen. Het is duidelijk dat dit hoofdstuk een grote smet is op de ontstaansgeschiedenis van de USA:
“They made us many promises, more than I can remember, but they kept only one; they promised to take our land, and they did.” ~ Red Cloud (Oglala Lakota chief)

Ontdaan, verdrietig en boos (ik tenminstem), gingen we 's avonds eten in Olive Garden, een Italiaans georiënteerd restaurant. Daar bleek maar weer dat één portie van iets genoeg was: we hadden een salade, soep en twee keer bruscetta, maar dit bleek te veel. Dus houdt er rekening mee als je naar de USA gaat. :)

De dag erna gingen we naar Berg Haastmeer (Mt Rushmore) en Doodhout (Deadwood). Voordat we de vier hoofden van de presidenten Washington, Jefferson, Roosevelt en Lincoln bezochten, reden we door een stuk Custer State Park over de Iron Mountain Road. Op die weg rijdt je een aantal keer met de auto door een heel smalle weg door de rots. Een heel apart en moeilijk staaltje techniek uit de jaren 20 van vorige eeuw. Berg Haastmeer was ook mooi om te zien, maar verder dan het uitzicht werd er niet echt geboden.

We reden daarna door naar Doodhout, waar we naar de begraafplaats van Wild Bill Hickok en Calamity Jane. Hickok was ooit een goede sheriff, die per ongeluk zijn hulpsheriff doodschoot. Dat kon hij niet verwerken, waardoor hij zijn toevlucht zocht in gokken. Hij verloor zijn status. Hij werd bekend doordat hij met poker altijd met zijn rug tegen de muur aan zat, waar op een dag hij belachelijk werd gemaakt door zijn gokbuddy's daarover. Toen hij met zijn rug naar de saloondeur ging zit, kwam ene Jack McCall schoot hem in zijn hoofd. De kaarten die hij in zijn hand had, werd bekend als de Dead Man's Hand (2 zwarte azen en 2 zwarte achten).

Liefs,
Michiel